سلام. مطلبی رو که اینجا آوردم ،جای تأمل داره. امیدوارم که مفید باشه.
حتما این رو می دونید که هر پدیده ای علتی و هر چیزی سر منشأی داره.همه ما انسان ها هم سرمنشأ داریم . خدایی که ما رو آفریده، نه تنها ما رو بلکه تمام موجودات رو.
اما این خدا کیه؟
یه گروهی می گن بودا.
یه جمع دیگه اسمش رو گذاشتن اهورا مزدا
یه گروه دیگه هم گذاشتن (الله)
از این که تمامی انسان ها در فطرت خود حس بندگی و نیاز به یک خدا رو دارن هیچ شکی نیست، این مهمه که کی رو به عنوان خدا قبول کنن .
بعضی ها شعور و عقلشون این قدره که گاو می پرستن.در هند گه گاهی از این جور آدم ها پیدا می شه. وقتی یه گاو از جایی رد می شه دولا راست می شن و ارادت خودشون رو به گاو نشون میدن.
بعضی ها از این هم بدتر هستن.
گاو پرست ها حداقل یه موجود زنده رو می پرستن، ولی این گروه یه مشت خاک و سنگ رو
می پرستن که فقط کمی حالت داده شده اند، اون هم به دست خودشون.
مثلاْ یکی شون اسمش بوداست که شکلش رو می بینید.
خلاصه هر قوم و گروهی در طول تاریخ سعی کرده که خدایی برای خودش داشته باشه تا هر وقت نیازی داشت براش برطرف کنه. این خودش نشون می ده که انسان ها همه نیازمند هستند و ناقص و به طور فطری به دنبال یک وجود کامل و بی عیب و نقص می گردن تا نیازشون رو برطرف کنه.
حالا یه سوال:
به نظر شما گاو و گوساله و سنگ و چوب و یه مشت خاک می تونه نیاز های بی پایان ما انسان ها رو برطرف کنه؟
خدای واقعی و آفریننده ی حقیقی این جهان یکی دیگه است. عظمت جهان هستی هم دلیل بر اینه که یه گاو یا یه مجسمه نه تنها نمی تونه اون رو ساخته باشه، بلکه خودش جزئی از اونه.
بیاید یه نگاه به عظمت جهان هستی بندازیم:.
الله الذی خلق السموت و الارض و ما بینهما فی ستة ایام ثم استوی علی العرش ما لکم من دونه من ولی و لا شفیع افلا تتذکرون «سجده 5»
خداوند آن کسی است که آسمان ها و زمین و آن چه میان این دو است در شش روز آفرید سپس بر عرش قرار گرفت هیچ سرپرست و شفاعت کننده ای برای شما جز او نیست، آیا متذکر نمی شوید؟
این جهان بی کران ساخته و پرداخته ی خدایی دانا و تواناست، نه
گاو، نه گوساله، نه سنگ و چوب هیچ کاری نمی تونن انجام بدن ، آخه خودشون به دست خدایی ساخته شده اند.
خدایی دانا و حکیم ، الله
حالا هم یه نگاه به خودمون بندازیم. به نسبت این همه عظمت ما مثل یک نقطه می مونیم.
تا حالا روی اعضا و جوارح بدنت به دقت فکر کردید. شاید این سوال براتون پیش اومده باشه که:انسان ها معده و روده و کبد و بقیه ی اعضای بدنشون متناسب با هم قرار گرفتن، ولی اعضای داخلی بدن مورچه به این کوچیکی چه طور جا شده؟ و این هم باز عظمت آفریدگار ما رو نشون
می ده.
خدایی که آفریدگانی به این زیبایی داره، حتما خودش مظهر زیبایی هست.
«ان الله جمیل و یحب الجمال»
خداوند زیباست و زیبایی را دوست دارد.
آیا شایسته نیست خدایی به این بزرگی رو شکر کنیم؟
آیا شایسته نیست به پاس این همه نعمت به دستوراتش عمل کنیم؟
یادمون باشه عمل نکردن به دستورات خدا به منزله ی کفران نعمته و جای ناسپاسان در بهشت نیست.
