تا به این جا حرف های زیادی زدیم
از شهدا زیاد گفتیم ، زیاد هم شنیدیم از کارهاشون ، از عبادت هاشون ، از عشق بازی هاشون، از مبارزه های بانفسشون ، از حرف هاشون و ....گفتیم و گفتیم و گفتیم تا....... حالا رسیدیم اینجا
بله همین جا آخه این جا کجاست؟
این جا همون جاییه که باید حرفت رو کم کنی و به جاش عمل کنی
بعد این همه نوشتن از شهدا تازه رسیدم این جا. جایی که فهمیدم شهدا این گونه اند:
اذا تم العقل نقص الکلام هرگاه عقل کامل گردد سخن کوتاه گردد
تازه فهمیدیم شهدا یَدعونَ مُدبرینَ کرماً هستن.
یعنی با عملشون و با کرمشون(به خدا) دعوت می کنن(نه با حرفشون).
به همین خاطر هم تصمیم به عمل بیشتر و حرف کمتر گرفتم.
آخر چگونه این همه را که آموخته ام به مرحله ی عمل برسانم هرچند کم است ولی وقت ...
ولی وقت چه قدر تنگ است برای این کار....